Van Moniga naar Padova via Verona

Angelique: Na ons iets wat verlate ontbijt moeten we afscheid nemen van de mooie Azienda en Nala de huishond. Met trieste oogjes kijkt ze ons na 😢 Hopelijk komen er snel nieuwe gasten die ze kan begroeten. 

Deze keer nemen we niet de kruip door sluip door route maar de Autostrada. Voor deze wegen betaal je wat tol, mits je in de juiste rij gaat staan. Wij dus niet want we staan bij de pashouders en na een tijdje gaat voor ons de poort open 😅. Zo’n Autostrade is niet bepaald relaxed rijden. Het is af en toe echt penibel, waarschijnlijk krijg je hier een rijbewijs bij een pakje boter. 

Wat kan ik zeggen van Verona … tja … voor mij hoeft het niet. Het is er zooooo druk, niet leuk meer. We lopen met de massa mee richting Arena. De rij om naar binnen te gaan is te lang, dus gaan we maar op een terras zitten en kijken er naar. Volgens moeke kunnen we niet in Verona zijn geweest zonder naar het huis van Juliet te gaan. Helaas is moeke nu een illusie armer. Ik heb moeten vertellen dat Romeo en Juliet hoogstwaarschijnlijk niet echt hebben bestaan en dat mr. Shakespeare zijn fantasie goed heeft gebruikt. En dat het huis met balkon dus nep is. Het bekende balkon is voor de toeristen er ergens in de 20e eeuw aangeplakt. Er staat ook een bronzen beeld van Juliet met inmiddels gouden borsten omdat al die toeristen haar bij de borst vast pakken. Echt het is zo druk, rijen met mensen. Wij zijn snel vertrokken. Ik vraag me af hoeveel mensen geloven dat het echt is? We wandelen verder naar de Adige rivier. Het uitzicht op de oude stad is erg mooi. Op zich is Verona best mooi, maar in een andere tijd van het jaar.

Op naar Padova waar we vannacht slapen in een semi modern Ikea achting hotel. We dumpen de bagage, drinken theetje en gaan weer en route. We bezoeken de basiliek van St. Antonius, de beschermheilige van verloren spullen, verloren zielen en verloren mensen. Helaas is St. Antonius op vakantie (ik denk naar zijn buddy Franciscus in Assisi), want Sharon is de sleutel van haar slot kwijt geraakt en St. Antonius was niet thuis. Voor degenen die het niet weten.. je kunt St. Antonius aanroepen om je kwijtgeraakte spullen terug te vinden door het opzeggen van het volgende versje: St. Antonius, St Antonius, goede vriend… zorg dat ik mijn ……… zelf invullen……. weer vindt. De basiliek is enorm groot. We treffen het dat er een mis is, dat maakt het extra indrukwekkend. De tombe van de goede man wordt druk bezocht en sommigen gaan volledig op in het aanbidden en traantjes vloeien regelmatig.
Na een rondje door de kerk gaan we verder. We proberen de Scrovegni Chapel te bereiken om de fresco’s te zien. Maar de verkeerssituatie en parkeergelegenheid is vreselijk hier en uiteindelijk geven we het op. 
Gelukkig vinden we uiteindelijk toch een parkeerplaats en een klein restaurantje om wat te eten. Doodmoe, maar met volle buik, gaan we terug naar ons hotel. Lekker douchen en plan maken voor morgen.