Een bijbelse dag

Dora:  Vanmorgen om 6 uur ging de wekker want we hadden besloten vroeg op te staan want voor we gaan zijn we weer uren verder, want door de dames moet er uitgebreid getutterd worden. Maar goed we gingen om even over 8 uur vanmorgen richting Mount Nebo, dat is voor de mensen die nog iets van de bijbel af weten de berg waarop Mozes stond en uitkeek over het beloofde land, waar hij niet in mocht. Het was stervens druk, Chinezen, Japanners, Koreanen, Duitsers, Engelsen en Amerikanen. En iedereen wilde bij de staf van Mozes op de foto. Voor de Chinezen moet je oppassen die denken dat ze alleen op de wereld zijn. Dat werd dus ellebogen werk. En aangezien ik mijn schoonzus Nel had beloofd om daar een foto van te maken, ik zal even uitleggen waarom: zij is erg muzikaal en heeft een lied dat over Mozes en het beloofde land gaat en daar wilde ze dus een foto bij doen. En beloofd is beloofd dus heb ik uiteindelijk ook maar mijn elleboog gebruikt. En het resultaat mag er wezen dank zij Sharon. Daarna hebben we een heerlijk sapje gedronken in het restaurant. De eigenaar was vond ik vreemd, ik dacht dat hij er al een teveel op had maar volgens Angelique en Sharon was hij gewoon vriendelijk maar wel overdreven. Daarna vervolgden we onze boeiende reis met een bezoek aan de doopplaats waar Jezus is gedoopt in de rivier de Jordaan. Onderweg nog wat fruit gekocht bij een vriendelijke jongeman. Bij het bezoekerscentrum aangekomen werden we in een busje gedropt die ons vervolgens bracht naar het begin van de wandeling naar de doopplaats. Er werd ons ongevraagd nog een gids in onze maag gesplitst die niet erg vriendelijk was. Maar uiteindelijk was het erg interessant. Aan de kant van Israël was een groep Amerikanen die werden gedoopt, dat was leuk om te zien. Ik ben niet verder gekomen dan even met de voeten in de Jordaan te bengelen. De reis werd vervolgd langs de dode zee om vervolgens langs en doorheen spectaculair landschap weer richting ons hotel te gaan. En over dat landschap gesproken ik wist niet wat ik zag zo mooi, de ene keer leek het wel Arizona dan weer kale woestijnachtige bergen met afwisselend geitenhoeders op ezeltjes . Dank zij Sharon kwamen we weer veilig in Madaba aan en hebben we nog een bezoek gebracht een de St. Joris kerk, beroemd om zijn mozaïek. Nu zit ik weer schoon en wel aan een wijntje op mijn bed.